Onu aramak istiyordum.Zaten saçmalıyordum. Saçma sapan insanlarla sohbet etmeye başlamıştım.
Bilemiyorum belkide onun özlemini unutmak için.Netten konuştuğum birine sordum. Ne yapmalıyım ?
Onu sen ara seven insan buna sevinir rahatsız olmaz dedi. Ama korkuyordum. Ya rahatsız edersem ?
Ya başka biriyle birlikteyken ben ararsam ve o nasıl hissederdi. Gerçekten ne yapacağımı bilemez haldeydim. On kere telefonu elime alıp prova yaptım.Sonra vazgeçtim. Ama artık aramam gerekti. Dayanamaz hale geldim.Ve aradım.
'' Allooooooooooooo :) neşeli bir sesle birbirimizle konuştuk.Müsaitmisin dedim. O ise arkadaşlarla içiyorduk öyle işte dedi. Aaaa tmm o zaman sonra görüşürüz dedim. Ben sana mail atmıştım okudun mu
dedi.Bense hayır okumadım deyince Bana okumamı kontürü olmadığını o sebeple aramadığını söyledi.
Bende tmm görüşürüz sonra dedim. O da tmm fıstığım görüşürüz. dedi. Çok mutluydum en azından beni seviyordu. Bunu anlamak zor değildi. Sesinden anlayabiliyordum.
Üstünden yarım saat geçti. Bir çağrı. Ardından ben onu aradım azıcık kontürümle. Yolun ortasındaydı.
Bana bağırarak konuşuyordu. EXXXXX seni hiç düşünmüyor dimi. Aynı annem gibiisin. Exxxxx hep kötü zaten. Hep suçlu... :D (Deli şey) Ben hayır öyle değil diyerek onu sakinleştirmeye çalışıyordum.
Eve ulaşınca beni aradı. Nete girmemi söyledi. Ben hiç hazırlıklı değildim. Uykulu gözlerimle :D dağınık saçlarımla. Ama hemen kendimi toparladım.Onun karşısına geçtim. Konuştuk güldük. O bana baktı ben ona birbirimizden geçtik. Aşk buydu. Bunun adı AşK.Biliyorum birkez geliyor insanın başına böylesi.
Sonra o durdu ve bana dediki '' Bir gün bırakırmısın beni ? '' Hüzünlü gözlerle. Bende '' doğrumu anladım'' diye sordum. O ise ''evet '' dedi. Ona o kadar çok şey söylemek isterdim ki. Ama hiç biri çıkmadı ağzımdan. Çıkamadı. Onun ne kadar vazgeçilmez olduğunu bilmesini istemiyordum. O beni kaybetmekten korkuyordu. Bilmiyordu ki bende onu kaybetmekten çok korkuyorum. Onsuz yaşarım belki evet ama onsuz kalbim olmazdı. Ruhum olmazdı. Yaşayan ama acıdan kıvranan insandan farkım
olmazdı. En büyük acı en katlanılmaz acı ruhun acısıdır. Bedenin acısından daha kötü ve yakıcı etkisi vardır.Sonra ona dedim ki ''Seni asla bırakmam'' sonra aklıma büyük konuşmamak gerektiği geldi.
Şeyy dedim tabi beni aldatmaman şartıyla. Bunu yaparsan bir an bile beklemem. O ise ''ben o kadar aptal
mı görünüyorum Cxxxx'' dedi.Sonra bana Lütfen beni bırakma Cxxxx dedi.Lütfen bırakma sevgilim!!!
Şimdi ben sana diyorum sevgilim sana söyleyemedim söylemek istemiyorum. Ama beni bırakma bu derin sevgimi nee olur kırıp atma . Kalbini ver bana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder