Düşünüyorumda yazmayalı uzun zaman olmuş... Yalnış anlaşılmasın birşeyler bitti deyip gerçekten bittiği için değil nedense herşey yazımda bitti.Belki de yazmaya değer birşeyler olmadı. Gerçekten bilemiyorum.Aslında hep yazmak istedim ama diğer yanım buna hep engel oldu.Nedeni belli kendime ihanet ediyor olmam tabiki ! Kendimi yeni bir dil öğreniyormuş gibi hissediyorum.İlk önce herşey çok nettir.Sonra biraz daha zorlaşır ve o dilde geliştikçe aslında birçok şeyin bildiğinizden çok farklı olduğunu anlarsınız.İşte o anda herşey karışır. Daha önce anladığınızı bildiğinizi sandığınız şeyi bile düşünmek istemezsiniz.Çünkü bilirsiniz bu yorucudur.Hatta belki sıkıcı....
Düşünüyorum...Sevgi , aşk, güzellik,çirkinlik,hayat,sıkıntılar,mutlu olduğumuz anlar, arkadaşlık,sağlık ve en önemlisi mutluluk! Bütün bunlar bize ne ifade ediyor? Ne ifade etmeli? Hepsini geçiyorum düşünmek istemiyorum çünkü belkide yüzlerce tanımı olan ve artık anlaşılmış öğrenilmiş bütün bu kelimeler beynimde büyük karmaşalar yaratıyor.
Kıskançlık ; birinin parasını , diğerinin güzelliğini, diğerinin mevkisini,diğerinin karakterini,ötekinin başarısını...Say say bitmezki kıskanacak o kadar şey varki ! Ama insan en çok yakınındakileri kıskanıyor.Kıskanılacak yüz binlerce insan dururken tüm dikkatini çevresindeki en yakın insanlara veriyor ve onları kıskanıyor.
Sıradanlık benim en nefret ettiğim şeydir.Ama malesef sıradışı hiçbiryanım yok.Ne güzelliğim, ne de kişiliğim...Hepsi çok sıradan.Sanırım sıradan insanlar hayata bir sıfır yenik başlıyor.
Eskiden dışınız güzel olsun olmasın kalbi önemlidir insanın derlerdi ?! Pardon ???
Şimdi ise insanın içi o kadar da önemli değil.Mühim olan güzelliği, giyimi, parası, havası...
Aksini söyleyende yalan söylüyor.Dünyada bir çok güzel bir çok da çirkin insan var.Çirkin olanların suçu ne ?! Ya da güzel olanların ayrıcalığı ne ? Bilemiyorum.Ben hangi gruba giriyorum onu da bilmiyorum.Ama genetiğimin çok güzel olmadığını da söyleyebilirim.En azından çok farklı değil.Sıradan...
Neden mi farklı olmak istiyorum. Farklı olmak iyi hissettiriyor.Güzel olmak ve ilgi görmek. Aslında mağaza da çalışan işçi bir adamın bana göstereceği ilginin ya da okuldaki öğrencilerden birinin bana göstereceği ilginin bana hayrı ne ??? Çokta fifi derler ya ama işte bir toplumda değer görmek artık güzel olmaya bağlı.Ya da en azından bizim toplumda böyle.
Ruhumun kutsanmış ruhlardan olduğuna inanıyorum ama bedenim tam aksi...Neden bu özel olma arzusu? Neden bu üstün olma arzusu ? Bu da egonun bir parçası mı ?Araştırmalarıma dayanarak bundan önceki hayatımda tam bir egoist olduğumu ve bu dünyayada egomdan kurtulmak için geldiğimi söyleyebilirim.Ama nasıl? Çirkin hissederek mi? Yoksa kendimi aşşağılayarak mı ?
Başka birini eleştirmek aşşağılamak çok kolay ama en kötüsü ve en zoru kendini aşşağılamak, kendini küçümsemek...Birine bakarız bu güzel bu çirkin deriz vs vs
Ama aynaya baktığımızda neden hep kendimizi beğeniriz.Çirkin bile olsak neden dünyanın en güzel insanı gibi hissetmek isteriz?
İnsanlar neden kendilerini övmek isterler.Evet biri sizi övse ister istemez memnun olursunuz.Gururunuz okşanır ama siz kendizi övünce ne oluyor? Karşıdaki sıkılıyor.Kendinizi anlattığınız an karşıdaki insanda sizi dinlemeye karşı bir isteksizlik oluşuyor ister istemez.İnsan gerçekten az ve öz konuşmalı.Eskiden çok konuşan insanlara özenirdim.Ne kadar sosyaller falan diyerek hayranlıkla izlerdim.Şimdi anlıyorum ki o konuşmaların % 90 'ı boş, anlamsız cümlelerle dolu.
Aslında ben susan insanları sevmem çünkü ben az konuşurum . Biriyle vakit geçirirken o insanında susması ortamda gerilime sebep olur.O insan konuşsun bende dinliyormuş gibi yaparım.Arada katılırım falan.Peki yokmu beni yürekten dinleyecek biri? Kalbimden geçenleri ,itiraflarımı , ruhumu dinleyecek biri ??? Benim için önemli olan birşey bir başkası için önemli değil işte bu sebepten başkalarını dinlemek sıkıcıdır.Çok sevdiğin bir insan bile olsa bir süreden sonra sıkıyor.Eee tabi hazır söz açılmışken sevgiden de bahsetmek isterim.
Sevdiğimizi sandığımız insanları gerçekten seviyor muyuz? Bu konuda ne kadar dürüstüz? Yoksa rol mu yapıyoruz? Ya da seviyor gibi görünmeye mecbur muyuz? Sırf çıkarlarımız için... Bu illa maddi olmak zorunda değil.Yalnız kalmamak için insanlara katlanıyoruz.
Bunları yazarken dürüst olmak istiyorum.En azından burada dürüst olmak istiyorum. Kalbimden ya da bilmiyorum nerden geliyorsa , hislerimi açıkça söylemek istiyorum. Benden daha başarılı olmasını istediğim hiç kimse yok.Evet bu kötülükse ben kötüyüm.Ya da benden daha güzel daha gösterişli olmasını istediğim hiç kimse yok.Bilemiyorum sanırım bende ki egonun ta kendisi.Bunun farkındayım ama birşey yapamıyorum.
Bu dünyada konuşurken huzurlu hissettiğim 2 kişi var. Biri annem diğeri de o... O kendini övsede egoistlik yapsada şımarsada büyük bir zevkle dinliyorum.Hatta daha fazlasını istiyorum.Bunu bana yaptıran geçici olduğu söylenen aşk mı yoksa kalpten gelen kalıcı bir sevgi mi ? Bunları düşündükçe kalbim sıkışıyor.Evet ilerde anlarsın diyen bir iç ses ardından bana herşeyi unut düşünme diyor.
Çok sıkıldım gerçekten çok çok sıkıldım.Kızlara katlanamıyorum.Başları ağrır, mideleri bulanır, yorulurlar, nazlanırlar, şımarıklar vs vs Erkeklere katlanamıyorum; ağızlarının suyu her an akmaya hazır ama karalamaya gelince de bir numaralar.Diğer yandan sanıldığından daha salaklar ve çoğu egoist.İki gruplada sohbetim limitli.Kızlardan sıkılıyorum hep nazlılık havası ya hepsinde var bu. Tanrım yoksa ben kız değilmiyim diyorum kendime.Ya ben acıdan ölsem çok nadir söylerim ki genelde o moddayken kimseyle görüşmem.
Ya bilmiyorum işte herkes bir olmak zorunda değil ya da bende sorun var.Kendimi bu topluma ait hissetmiyorum hissetmeyeceğim... Bana aşmış insanlar gerek bazı şeyleri farketmiş ve aşmış insanlar... Vaktini boş işlerle harcamayan , çene yapmak yerine kitap okuyan,belki film izleyen, spor yapan, sanatla ilgili vs vs Ama ben bile bunların çoğunu yapamazken toplumdan bekleyemem değil mi ?
Neden yaşıyoruz ? Neden bu hayattayız? Herşeyin bir nedeni olmalı? Boş boş oturmaya gelmedik değil mi ? Birşeyler yapmam gerek gerçekten.Böyle baya güzel bir iyilik ?! Ya da ne biliyim faydalı güzel birşey.Mühim olan bozuk olan bir şeyi düzeltebilmektir.Off ne diyorum ben :(
Çok yorgunum hemde çok... Beynim , bedenim, ruhum...İnsanları sevemiyorum, yürekten kalpten sevemiyorum.Yüzeysel anlık yaşıyorum insanlarla.Aslında buna bizi zorlayan hayat biliyorum her dönemde hayatınıza birileri girer ve o dönem bitincede ister istemez giderler. Belki de onlardan alamıyorum sevgiyi işte bu yüzden de veremiyorum onlara sevgi.
Emekli olduğumda küçük sevimli bir ev içinde bir sürü kitap ,şömine , kahvem ve atıştırmalıklarım olsun. Belki bir de kedi :) Çok klasik oldu ama sonra değme keyfime.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder